BOLESŁAW MUCHARSKI 1914 – 1945

Urodził się 10 maja 1914 r. w rodzinie Władysława i Antoniny z Tyborowskich.  Po ukończeniu Seminarium Nauczycielskiego w Łomży został nauczycielem w szkołach  na terenie powiatu łomżyńskiego, gdzie znakomicie zajął się wychowaniem młodzieży, kształtując jej charaktery, wlewając w młode serca i umysły wiedzę opartą na wartościach najwyższych – Bóg, Honor, Ojczyzna.
Po wybuchu II wojny światowej krótko przebywał w Warszawie,  gdzie wstąpił do Służby Zwycięstwu Polski (SZP) i został zaprzysiężony, przyjmując pseudonim „Lekarz”. W 1940 roku przybył wraz z braćmi  do Lubartowa. W hali targowej otworzyli oni sklep będący jednocześnie źródłem utrzymania i konspiracyjnym punktem kontaktowym.  Bolesław nawiązał współpracę z członkami Związku Odwetu Alfonsa Faściszewskiego  „Konara” z terenu powiatu puławskiego. W krótkim czasie został członkiem Komendy Obwodu Związku Walki Zbrojnej a w 1942 r. stworzył Oddział Dyspozycyjny Związku Odwetu w Lubartowie. W 1943 r. został dowódcą Kierownictwa Dywersji Armii Krajowej, w krótkim czasie powiększając stan liczebny oddziału. W domu Mucharskich  przy ul. Krzywe Koło zorganizowano magazyn broni, odbywały się też szkolenie wojskowe. Wiosną  1944 r. oddział został  przekształcony w OP IV Plutonu 8 Pułku Piechoty Legionów AK. Żołnierze Lekarza podejmowali  działalność wywiadowczą, sabotażową  i zbrojną na terenie powiatu lubartowskiego, wzięli też udział w Akcji Burza i wyzwoleniu spod okupacji niemieckiej miasta Lubartowa i najbliższych miejscowości w lipcu 1944 r.
Sytuacja polityczna i militarna, w tym narastające zagrożenie wolności nadciągające od wschodu za przyczyną Armii Czerwonej i polskich komunistów skłoniły  Bolesława Mucharskiego do podjęcia decyzji o rozformowaniu oddziału. Sam też ukrywał się  przed aresztowaniem, na krótko zatrzymując u sióstr w klasztorze w Jadwinowie. Tam przygotowuje się do zmiany nazwiska i wyjazdu do Lublina.
W Lublinie już pod zmienionym nazwiskiem Antoni Lipiński nawiązał kontakty z dowódcami oddziałów AK. Mimo doświadczeń z konspiracji, mimo zmiany nazwiska Bolesławowi Mucharskiemu nie udaje się uniknąć najgorszego. W dniu 22 grudnia 1944 r. został aresztowany przez kontrwywiad Armii Czerwonej i osadzony w areszcie śledczym NKWD w Lublinie a po wstępnym śledztwie  przewieziony na Zamek Lubelski. Mordercze przesłuchania prowadzone przez funkcjonariuszy NKWD a  następnie oprawców resortu Bezpieczeństwa Publicznego PKWN  doprowadziły do oskarżenia Mucharskiego obok 10 innych żołnierzy AK między innymi o przygotowywanie zamachu na przewodniczącego KRN B. Bieruta oraz premiera E. Osóbki – Morawskiego. Proces odbył się przed Wojskowym Sądem Okręgowym w Lublinie bez udziału obrońców w dniach 06.–09.04.1945 r. Oskarżali i wyroki ogłaszali ludzie sowieckiego pochodzenia i polscy komunistyczni mocodawcy. Mimo, iż oskarżani wówczas bohaterscy żołnierze AK nie popełnili żadnego czynu, który mógłby zaprowadzić ich na salę sądową, to jednak zostali wszyscy skazani na karę śmierci. Zapoznany ze sprawą Bierut uznał, iż oskarżeni nie zasługują na łaskę. Wyrok wykonano 12  kwietnia 1945 r. na Zamku Lubelskim. Miejsca pochówku rozstrzelanych pozostają nieznane. Ciała straconych wywieziono nocą na cmentarz przy ul. Unickiej i pogrzebano w różnych jego miejscach zacierając starannie wszelkie ślady. Po wielu latach 9 maja 1990 r. Sąd Najwyższy w Warszawie ogłosił wyrok uniewinniający skazanych bohaterów, wszyscy – w tym również por. Bolesław Mucharski – zostali zrehabilitowani.

Data opublikowania: 14:33, 27 lipca 2014

Kategorie: Pamięć i Zobowiązanie