Kolejne Dęby Pamięci w Lubartowie

Uroczystość posadzenia Dębów Pamięci zorganizowano 12 kwietnia w SP3 i II LO pod patronatem Burmistrza Miasta Lubartów. Mają one upamiętniać kapitana Czesława Dąbrowskiego oraz majora Józefa Jabłońskiego. W wydarzeniu uczestniczyły członkowie rodzin bohaterów.

Szkoła Podstawowa Nr 3 oraz II Liceum Ogólnokształcące włączyły się w ogólnopolską akcję sadzenia dębów pamięci dla ofiar zamordowanych w Katyniu w 1940 roku pod hasłem„ Katyń … ocalić od zapomnienia”. Uroczystości rozpoczęła msza święta w Kościele MBNP. Następnie przemaszerowano przed budynek szkoły, gdzie posadzono dęby upamiętniętniające kapitana Czesława Dąbrowskiego  oraz majora Józefa Jabłońskiego. Tablice dla uhonorowania zamordowanych oficerów odsłonił burmistrz Janusz Bodziacki.

Dziękujemy, że dzięki wam pamięć o naszych bliskich nie pozostanie zamknięta w wąskim kręgu najbliższej rodziny, ale stanie się pamięcią ogólną – mówił przybyły na uroczystość Bogusław Jabłoński, syn bratanka majora Józefa Jabłońskiego.

   


Kapitan Czesław Dąbrowski  –

urodził się 29 listopada 1911 roku w Jasionce koło Parczewa jako syn Józefa i Jadwigi z Ilczuków. W 1934 roku uzyskał nominację na stopień podporucznika. 15 sierpnia 1939 roku został awansowany do stopnia porucznika i rozpoczął służbę w 4. batalionie pancernym w Brześciu nad Bugiem. Jadąc przez Lubelszczyznę porucznik odwiedził swoje rodzinne strony – było to jego ostatnie krótkie spotkanie z bliskimi. Porucznik został osadzony w obozie jenieckim w Kozielsku. Przebywał tam do 27 kwietnia 1940 roku, po czym został wywieziony do Lasu Katyńskiego i tam rozstrzelany. Na liście wywozowej NKWD jego nazwisko figuruje pod pozycją 93. Ekshumowany z dołu śmierci w 1943 roku został zidentyfikowany pod numerem 314 i złożony w mogile bratniej pierwszej. W 50. rocznicę mordu katyńskiego, 11 kwietnia 1990 roku, w bazylice w Parczewie została odprawiona uroczysta msza święta żałobna za duszę porucznika Dąbrowskiego, a następnie prochy z ziemi katyńskiej złożono do grobu jego rodziców na miejscowym cmentarzu. Decyzją Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z 5 grudnia 2007 roku porucznik Czesław Dąbrowski został pośmiertnie awansowany do stopnia kapitana.


Major Józef Jabłoński

urodził się 29 grudnia 1896 r. w Biłce Szlacheckiej pod Lwowem w rodzinie Michała i Zofii z d. Fiałkowskiej. W kwietniu 1915 r. został powołany do służby wojskowej w Armii Austro-Węgierskiej. Podczas walk z armią rosyjską 7 lipca 1915 r. dostał się do niewoli, w której przebywał do maja 1918 r. Wypadki listopadowe zastały go w rodzinnej Biłce Szlacheckiej. Wraz z grupą młodzieży rozbroił znajdujący się w Biłce posterunek żandarmerii ukraińskiej i bronił Biłki przed wojskiem ukraińskim. Niestety, nie udało im się przebić do Lwowa, zostali rozbici, on sam trafił do niewoli. Został osadzony w więzieniu w Złoczowie, potem w Tarnopolu, ostatecznie trafił do obozu internowania w Mikulińcach. W obozie zachorował na tyfus, przeżył dzięki swemu ojcu, który wykupił go z niewoli ukraińskiej i oddał na leczenie. 28 czerwca 1919 r. zaciągnął się ochotniczo do Wojska Polskiego.11 września 1919 r. został przeniesiony do kompanii sztabowej 5 DP. Do września 1920 r. walczył ze swoja jednostką przeciwko bolszewikom. 1 sierpnia 1920 r. został awansowany do stopnia kaprala, 12 sierpnia 1920 r. plutonowego, a 11 grudnia 1920 r. do stopnia podchorążego, 31 sierpnia 1924 r. dostał nominację na podporucznika. 23 września 1924 r. został przydzielony do stacjonującego w Grodnie 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich. Dwa lata później 31 sierpnia 1926 r. został awansowany do stopnia porucznika. 1 lipca 1934 r. objął obowiązki Komendanta Wojskowego Ośrodka Sportowego w Grodnie. 1 stycznia 1936 r. został awansowany do stopnia kapitana, a  we wrześniu 1939 mianowano go dowódcą 1 batalionu w 1 pułku piechoty sformowanym w Ośrodku Zapasowym 29 DP w Grodnie. 9 września Wódz Naczelny marszałek Edward Śmigły–Rydz wydał rozkaz o przekazaniu „pułków grodzieńskich” przez gen. J. Olszynę-Wilczyńskiego do dyspozycji dowódcy Armii Karpaty gen. dyw. Kazimierza Fabrycego. Wraz z pułkiem brał udział w walkach z Niemcami prowadzonych w obronie Lwowa, a po poddaniu miasta przez gen. bryg. Władysława Langnera Armii Czerwonej 22 września 1939 r. dostał się do niewoli sowieckiej i został osadzony w obozie w Starobielsku. W obozie przebywał do początku maja 1940 r., po czym został wywieziony transportem kolejowym do Charkowa i tam w siedzibie Zarządu NKWD zamordowany. Na NKWD-owskiej liście jeńców wywiezionych ze obozu starobielskiego jego nazwisko figuruje pod pozycją nr 3957. Józef Jabłoński został odznaczony między innymi Medalem Pamiątkowym za Wojnę 1918-1921, Medalem 10-lecia Odzyskania Niepodległości, Medalem Niepodległości oraz brązowym Medalem „Za Długoletnią Służbę”. 15 sierpnia 1985 r. Rząd Polski na Uchodźstwie odznaczył go Krzyżem Kampanii Wrześniowej 1939. 29 marca 1999 r. został również uhonorowany przez prezydenta Medalem „Za udział w wojnie obronnej 1939”. Decyzją z dnia 5 października 2007 r. Minister Obrony Narodowej mianował pośmiertnie Józefa Jabłońskiego na stopień majora Wojska Polskiego. (życiorysy na podstawie materiałów SP3 i II LO)

Data opublikowania: 16:17, 15 kwietnia 2013

Kategorie: Aktualności